Kurban psikolojisi

Çevrenizde böyle insanlara kesinlikle rastlamışsınızdır. Bazılarıyla yakın arkadaş bazılarıyla da sevgili olmuşsunuzdur. Klasik mottoları "Ben çok iyi niyetliyim, o yüzden herkes beni üzüyor". "Ben çok seviyorum, o yüzden herkes beni terkediyor" bu ve bunun gibi türetilebilecek tonlarca cümlenin özetidir.

Her zaman kurban olduklarını düşünürler, her zaman herkes için en iyisi olmasını istediklerini, buna rağmen çevrenin onlara böyle davranmadığını söylerler. Sevgilileri onu yeterince sevmez, ev arkadaşları arkasından iş çevirir. İş arkadaşları sırf ona uyuzluk yapar...

Aslında temelde büyük bir güven problemi yatar. Aşırı kendine güvensizlik bu bireyleri herkese yaranma çabasına iter. Sevgililerine sürekli iltifatlar, aşırı sevgi gösteriler, ve anlamsız zamanlarda alınan hediyeler; arkadaşlarını gereksiz ortamlarda yüceltmeler, yapılan anlamsız jestler, dert ortağı olma saplantısı bu insanların klasik ortak özelliklerindendir. Çok ve anlamsız konuşurlar, üçüncü kişileri hiç ama hiç ilgilendirmeyen hikayeler anlatırlar; amaç ortamda konuşabildiğini göstermektir, kendini kabullendirme çabasıdır. Hepsi kullanılmaya son derece elverişlidir. Kim bilir? Belki sonradan şikayet etmek üzere içten içe kullanılmak isterler.

Böyle insanları görünce, uzaklaşın! Yakın arkadaş olmayın, hele sevgili hiç olmayın. Hatta mümkün mertebe yaklaştırın kendinize ve kulağına şöyle fısıldayın: "Çok güvensizsin, çok konuşuyorsun, karşındaki insana o kadar yapışıyorsun ki, bütün alanını kısıtladığın insan sonunda senden uzaklaşınca kurban rolüne bürünüyorsun ve unutma bir gün kendine güvenin olduğunda sana yapıldığını iddia ettiğin şeylerin katlarca fazlasını senin gibi insanlara yapacaksın ama ne yazık ki şimdilik bunlardan şikayet etmekle yetiniyorsun"