"...ama ben km'lerce uzağa gidip baktım. son derece yalnız birini gördüm ve öyle kalmak isteyen biri olduğu için çok üzgün olduğumu fısıldadım, güzel saçlarını öpüp masaya geri döndüm."
Bazen gittiğim yolun yanlış olduğunu bile bile gidiyorum. Bazen de kestirme sevdasından yolumu zorlaştırıyorum. Ne olursa olsun bu benim ve bir şekilde, her seferinde düzlüğe çıkıyorum.
"hiçbir zaman inandiramadım seni kahramansız bir dünyaya neden inandığıma. hiçbir zaman inandiramadım seni o kahramanları uyduran zavallı yazarların neden kahraman olmadıklarına. hiçbir zaman inandiramadım seni o dergilerde resimleri çıkanların bizden başka bir soydan olduğuna. hiçbir zaman inandiramadım seni sıradan bir hayata razı olman gerektiğine. hiçbir zaman inandiramadım seni, o sıradan hayatta benim de bir yerim olması gerektiğine"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder