İzmir'de yedinci yılıma girdim. Her yıl, aşağı yukarı aralık ayının ortalarında Bornova'yı kuzeyden çevreleyen dağlardaki kar, sert rüzgarlarla Bornova'ya düşer. Her yıl da mütemadiyen kar heyecanına sahip İzmir yerlileriyle birlikte, ben de heyecanlanırım, sağı solu ararım "Kar yağıyor, gördün mü?" diye. Hadi onları anlıyorum, nadir yağıyor İzmir'e kar, yağınca da birşeye benzemiyor.
Bana gelecek olursak, aynı coşkuyu ben neden yaşıyorum her yıl? İşte onu anlamıyorum. Diyarbakır'da doğup büyümüş, 18 yaşına kadar yaşamış biri olarak, her kış fazlasıyla kar görmüşlüğüm var. Üstelik artık çok da hazzetmemekteyim kardan. Daha önceki yazılarımın birinde de belirttiğim gibi, şu an Nisan TUS'una hazırlanmamın yegane sebebi 3 kış önceki kar yağışıdır. Belki de İtalyanların "A roma fa come i romani" sözüne uyup ben de İzmir'deysem İzmir'liler gibi yaşıyorumdur
Öte yandan son günlerde düşünmeden edemiyorum. O 3 yıl önce kar yağmasa, beni devamsızlıktan bırakmasalar, okulum bir buçuk ay uzamasa, Eylül TUS'una girsem... Bütün denklem değişiyor ve an itibariyle sahip olduğum mutluluk ve huzura sahip olamıyorum. Çok sorgulamamak lazım evreni, herşey olması gerektiği için oluyor...
1 yorum:
Doğma büyüme İzmirliyim ve bu kar yüzünden okumaya gittiğim Bursa'da adım deliye çıktı:)
Yorum Gönder