Tüberküloz

...devam etmeden önce biraz önce yaptığım eylemi düşündüm. Elimdeki sigaradan uzunca bir nefes çekmiştim. Yaşım 30'a yaklaşıyordu ve ben yeni yeni sigara içiyordum. Sigara içtiğim her an aslında sigara değil de djarum içtiğimi düşünerek kendimi kandırıyordum. Demek insanlar sigaraya böyle başlıyorlardı. Bir süre boşluğa baktıktan sonra konuşmaya başladım.

"Aslında bu tüberküloz hastalığı gibi. Tüberküloz bakterisi de akciğere girdikten sonra vücut kendini korumak adına, akciğerde tutulan yerin çevresine duvarlar örer. Aslında o hastalık hep oradadır, vücut onu yenemez, bağışıklık sistemimiz onu yok edemez, onun yerine çevresini dokularla kaplar ki, başka bir yere yayılmasın. O duvarlar içinde dahi bazen bu hastalık alevlenir, belirli aralıklarla orada olduğunu belli eder. Adeta kendini unutturmak istemez. Üzerinden dekatlar geçse dahi çekilen bütün röntgen filmlerinde o odak görülür. Kimin, zamanında zamanında bu ince hastalığa yakalandığı belli olur.

Aslında benimkisi de böyle. Çok erkenden, kendimi savunmayı bilemezken edindiğim yaşadığım bu hayalırıklığı bünyemde aynı etkiyi yarattı. Bu reddedilmeyi yenemedim. Bünyem, onu yok etmek yerine çevresine duvarlar örerek hapsetti. Arada bu duvarlara rağmen O'nun orada olduğunu hissederek acı çekiyorum. Üzerinden yıllar, on yıllar dahi geçse de içime bakan biri bendeki o hastalıklı odağı her zaman görecektir. Ben de buna sahip olduğumu bilerek yaşamaya devam edeceğim. Daha önce çimentodaki izler örneğini vererek anlatmıştım. O çimento beni meydana getirirken bu izler oluştu ve kuruduktan sonra artık yapacak bir şey kalmadı."

Büyük bir ciddiyetle anlattıklarımı dinledi. Beni anlıyordu. Benim kim olduğumu biliyordu. Birbirimizin neler istediğini biliyorduk ve bu istediklerimiz uyuşana dek görüşmeye devam edecektik. Elbette bir gün, artık isteklerimiz uyuşmamaya başladı.

Bu hep olurdu, bir daha olmaması için de bir sebep yoktu...