Wilbur bir kadın ve bir çocuk istiyor

Wilbur wants to kill himself, pek bir sevdiğimiz, "yeni başlayanlar için İtalyanca" filminin yönetmeni Lone scherfig'e ait, 2002 yapımı bir film. Danimarka çıkışlı filmleri, özellikle dogma karakterli olanlarını seviyorum. Sinemada farklı şeyler izlemek, ki bir de bir numaralı dogma filmi olan Festen gibi içi dolu ve farklı birşey izlemek iyi geliyor.

Bundan bir önce çektiği "Italiensk for begyndere" yani yeni başlayanlar için İtalyanca filmi bile bu türün katı savunucuları tarafından pek kabul görmüyorken, bu filmi 95 yılındaki dogma manifestasyonunun kuralları dahilinde bir film olarak düşünmek imkansız, ki sanırım yönetmen, Lone scherfig Hanımın da böyle bir iddiası yok. Bu arada filmde her Britanya filminde görmeye alıştığımız Shirley henderson oynuyor...

Filmi anlatan uzun bir yazı yazmıştım. Filmi anlatmanın çok saçma birşey olduğuna karar verip sildim. Pişman değilim. Bu film cidden beni dengesizleştiriyor. İlk izlediğimde sinemadan çıkarken, sağda saolda tekmeleyecek birşeyler aramıştım.

Hala sinirliyim Wilbur'a. En kolay yolu seçtiğinden dolayı sinirliyim. Sürekli intihar etme uğraşıyla kaçıp gitme çabasından; çevrede mutlu olabileceği ve ona yatağını, kucağını açmak için ikinci defa düşünmeyecek bir sürü kadın varken, mutlu olmak için, aşık olunacak en hastalıklı seçeneği seçtiği için sinirliyim. Kendisini adam etmekten başka hiç bir uğraşı olmayan ağabeyinin başına gelen felaketi, kendi yaşam sebebi haline getirmesinden dolayı sinirliyim.

Evet, belki Wilbur ölmeye çalışıyordu, ama kesinlikle ölmek istemiyordu. Yaptığı şey ağabeyini, çevresindeki herkesi buna inandırmak oldu. Kimbilir belki kafasında bu durumdan çıkaracağı kazanımlar vardı. Wilbur, ölmek değil, bir ev,bir kadın ve bir çocuk, yani aidiyet istiyordu. Bir iki quote verip bitirelim.

"Wilbur: You licked my ear. I'd have bought a dog if I wanted my ear licked. " Hastanenin bir köşesinde aşk yaptığı hemşireye

"Mary: Are you going to sleep in Wilbur's old bed" Wilbur'un ağabeyine hastaneden çıkarken